Biraz da Şiir Okuyalım :)
Shakespeare's ''Sonnet 130''
SONNET 130
My mistress' eyes are nothing like the sun;
Coral is far more red than her lips' red;
If snow be white, why then her breasts are dun;
If hairs be wires, black wires grow on her head.
I have seen roses damask'd, red and white,
But no such roses see I in her cheeks;
And in some perfumes is there more delight
Than in the breath that from my mistress reeks.
I love to hear her speak, yet well I know
That music hath a far more pleasing sound;
I grant I never saw a goddess go;
My mistress, when she walks, treads on the ground:
And yet, by heaven, I think my love as rare
As any she belied with false compare.
130. Sone (Türkçe Çeviri:Can Yücel)
"Güneşe hiç benzemez sevdiceğimin gözleri;
Mercan önde gider kırmızılıkta, dudaklarından:
Eğer kar beyaz tabir edilirse, onun koynu gri;
Eğer saça tel denirse, kapkara teller büyür başından.
Çok gördüm pembe, beyaz, kırmızı güller,
Ama izi bile yoktur onun yanaklarında o güllerin;
Ve bazı kokular eminim çok daha güzeller
Acı kokusundan, ondan yükselen nefesin.
Severim onu konuşurken dinlemeyi, ama bilirim
Müziğin kulağa çok daha hoş gelen bir tınısı var:
Emin olun öyle yürüyen bir ilahe hiç görmedim;
Benim sevdiceğim yürürken yeri göğü sallar.
Ve fakat, Tanrı şahit olsun ki benim aşkım nadirdir
O, saçma sapan benzetmelerle tarif edilemeyendir."